ШАЙХ МУҲЙИДДИН ИБН АЛ-АРАБИЙ – ИСЛОМ ТЕОЛОГИЯСИ ВА ТЕОСОФИЯСИНИНГ ЙИРИК НАМОЯНДАСИ
Main Article Content
Abstract
Ирфон фалсафаси ислом оламида “Шайх ул-акбар” – “Энг улуғ шайх” номи билан танилган Муҳйиддин ибн ал-Арабий (м. 1165-1240) нинг теософик-теологик таълимоти орқали ўзининг юксак чўққисига кўтарилди. Ибн ал-Арабийнинг “Ваҳдат ул-вужуд” – борлиқнинг бирлиги ҳақидаги фалсафаси бутун Мусулмон Шарқини қамраб олди ва Ғарб файласуфларининг қарашларига ҳам ижобий таъсир етказди. Марказий ОСиё – Мовароуннаҳрда Ҳанафия мазҳабига асосланган Нақшбандия тариқати ҳам Ибн ал-Арабийнинг “Ваҳдат ул-вужуд” теологик фалсафаси таъсиридан четда қолмаган
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
Бағдодий, Исмоил Пошшо. Ҳадят ул-орифийн. 2-ж. – Истамбул, 1951.
Brockelmann, Carl. Geschichte Der Arabischen Litteratur, Volume 1
(German Edition). 2011. P. 571-582.
Бухорий, Салоҳ бин Муборак. Анис ат-толибийн ва уддат ас-соликийн.
– Теҳрон. 1371.
Гуннар Скирбек, Нилс Гилье. Фалсафа тарихи. –Т.: "Шарқ", 2002.
Жаҳонгирий, Муҳсин. Муҳйиддин ибн Арабий чеҳраи баржастаи
ирфони исломий. – Теҳрон: Интишороти Донишгоҳи Теҳрон, 1375.
Jahangiri, Mohsen. Mohyi al-din ibn `Arabi, The distinguished figure of
Islamic Mysticizm. – Tehran University Press, 2004.
Жомий, Нуриддин Абдураҳмон. Лавойиҳ. Тасҳеҳ, муқаддима ва
тавзеҳоти Яе Ришар. – Теҳрон: “Асотир”, 1373.
Ибн ал-Арабий, Муҳйиддин. Ал-Футуҳот ул-Маккия, 3-жилд. Таҳқиқ:
Усмон Яҳё. – Миср, 1392.
Комилов Н. Тасаввуф ёки Комил Инсон ахлоқи. 1-китоб. – Т.: "Ёзувчи",