ШАЙХ МУҲЙИДДИН ИБН АЛ-АРАБИЙ – ИСЛОМ ТЕОЛОГИЯСИ ВА ТЕОСОФИЯСИНИНГ ЙИРИК НАМОЯНДАСИ

Main Article Content

Холмўминов Жаъфар Муҳаммадиевич

Abstract

Ирфон фалсафаси ислом оламида “Шайх ул-акбар” – “Энг улуғ шайх” номи билан танилган Муҳйиддин ибн ал-Арабий (м. 1165-1240) нинг теософик-теологик таълимоти орқали ўзининг юксак чўққисига кўтарилди. Ибн ал-Арабийнинг “Ваҳдат ул-вужуд” – борлиқнинг бирлиги ҳақидаги фалсафаси бутун Мусулмон Шарқини қамраб олди ва Ғарб файласуфларининг қарашларига ҳам ижобий таъсир етказди. Марказий ОСиё – Мовароуннаҳрда Ҳанафия мазҳабига асосланган Нақшбандия тариқати ҳам Ибн ал-Арабийнинг “Ваҳдат ул-вужуд” теологик фалсафаси таъсиридан четда қолмаган

Article Details

How to Cite
Холмўминов Жаъфар Муҳаммадиевич. (2023). ШАЙХ МУҲЙИДДИН ИБН АЛ-АРАБИЙ – ИСЛОМ ТЕОЛОГИЯСИ ВА ТЕОСОФИЯСИНИНГ ЙИРИК НАМОЯНДАСИ. Proceedings of International Conference on Modern Science and Scientific Studies, 2(1), 362–372. Retrieved from https://econferenceseries.com/index.php/icmsss/article/view/1028
Section
Articles

References

Бағдодий, Исмоил Пошшо. Ҳадят ул-орифийн. 2-ж. – Истамбул, 1951.

Brockelmann, Carl. Geschichte Der Arabischen Litteratur, Volume 1

(German Edition). 2011. P. 571-582.

Бухорий, Салоҳ бин Муборак. Анис ат-толибийн ва уддат ас-соликийн.

– Теҳрон. 1371.

Гуннар Скирбек, Нилс Гилье. Фалсафа тарихи. –Т.: "Шарқ", 2002.

Жаҳонгирий, Муҳсин. Муҳйиддин ибн Арабий чеҳраи баржастаи

ирфони исломий. – Теҳрон: Интишороти Донишгоҳи Теҳрон, 1375.

Jahangiri, Mohsen. Mohyi al-din ibn `Arabi, The distinguished figure of

Islamic Mysticizm. – Tehran University Press, 2004.

Жомий, Нуриддин Абдураҳмон. Лавойиҳ. Тасҳеҳ, муқаддима ва

тавзеҳоти Яе Ришар. – Теҳрон: “Асотир”, 1373.

Ибн ал-Арабий, Муҳйиддин. Ал-Футуҳот ул-Маккия, 3-жилд. Таҳқиқ:

Усмон Яҳё. – Миср, 1392.

Комилов Н. Тасаввуф ёки Комил Инсон ахлоқи. 1-китоб. – Т.: "Ёзувчи",